Pisma Wysłane

Oświęcim dn. 05.07.2018
Według rozdzielnika

Ideą powstania Muzeum mieszkańców ziemi Oświęcimskiej ma być upamiętnienie historii mieszkańców Oświęcimia i okolic przyległych niosącym pomoc więźniom KL Auschwitz – Birkenau. Mamy nadzieję, że będzie przedstawiać wielowiekową historię ziemi Oświęcimskiej przez pryzmat losów jej mieszkańców, jak również zwracać uwagę na różnorodność kulturową budującą lokalną tożsamość, będzie pokazywać tragiczną sytuację miejscowej ludności w czasie drugiej i po drugiej Wojnie Światowej. Z założeń Projektu budowy Muzeum wynika, że również w tym projekcie powinno znaleźć się miejsce dla ludzi, którzy z narażeniem życia pomagali więźniom oraz w brutalny sposób zostali wysiedleni, między innymi poprzez bliskość zamieszkania strefy obozowej tracąc cały dorobek życia na rzecz budowy Obozu KL Auschwitz – Birkenau. Do tej pory nie uregulowano roszczeń odszkodowawczych – ale jest to najlepszy moment powrotu do negocjacji i dialogu. To prawda, że Cała Polska w większym, czy mniejszym stopniu doznała szkód wojennych, ale sprawa Oświęcimska jest specyficzna i jedyna w swoim rodzaju „ZABRANO LUDZIOM DOBYTEK ŻYCIA” a materiały z rozbiórki domostw w postaci materiałów budowlanych, stolarki drewnianej zostały użyte do budowy obozu. Do obecnej chwili drzwi wejściowe z domu jednej z poszkodowanych są wbudowane w jednym z baraków obozowych w Brzezince. Materiały uzyskane z rozbiórki w pewnym stopniu przyczyniły i w dalszym stopniu przyczyniają się do pozyskiwania przez Muzeum zysku finansowego. W projekcie dotyczącym powstania Muzeum zauważa się, że Muzeum KL Auschwitz – Birkenau jest jednym ze współfinansujących budowę Muzeum – (2 miliony rocznie), ale nie poczuwa się do poparcia starań ubiegających się o roszczenia odszkodowawcze wobec poszkodowanych.

Na spotkaniu z Panem Posłem Zbigniewem Biernatem uzyskaliśmy zgodę aby w naszej sprawie Pan Poseł był Komunikatorem pomiędzy osobistościami rządowymi zaangażowanymi w budowę Muzeum, a naszymi poszkodowanymi za co jesteśmy mu bardzo wdzięczni. Pojawił się pomysł spotkania w celu głębszego rozważenia naszych oczekiwań. Dostosujemy się do każdego terminu. Bardzo chcemy żeby powstające Muzeum było prawdziwym SYMBOLEM i POZYTYWNYM WIZERUNKIEM nie tylko w naszym Kraju ale i na Całym Świecie ALE BEZ RYSY. My jako poszkodowani oraz spadkobiercy poszkodowanych chcemy, żeby sprawiedliwości stało się zadość, a nasze roszczenia znalazły się w programie nowo powstającego Muzeum i zostały pozytywnie załatwione.

Do wiadomości:

1. Poseł Zbigniew Biernat
2. Wiceprezes Rady Ministrów Beata Szydło
3. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotr Gliński
4. Minister Jarosław Selin
5. a/a

Zarząd Stowarzyszenia

Odpowiedź:

Pismo do Kanclerz Angeli Merkel z dn. 19.05.2011 r.

STOWARZYSZENIE OSÓB POSZKODOWANYCH

PRZEZ III RZESZĘ NA RZECZ BUDOWY

OBOZU KL AUSCHWITZ-BIRKENAU

32-600 Oświęcim –Brzezinka Oświęcim, 19 maja 2011 r.

ul. Czernichowska 4

Szanowna Pani

Angela Merkel Kanclerz RFN

Szanowna Pani Kanclerz

Stowarzyszenie osób poszkodowanych przez III Rzeszę na rzecz budowy obozu KL Auschwitz – Birkenau, zwraca się z uprzejmą prośbą do Pani Kanclerz o poparcie starań o uzyskanie odszkodowania za straty poniesione przez ludność w związku z budową przez III Rzeszę obozów zagłady Auschwitz na terenie miasta Oświęcim oraz Birkenau na terenie wsi Brzezinka.

W uzasadnieniu poniższej prośby podajemy:

1. W latach 1940 – 1941 okupant niemiecki wysiedlił mieszkańców miasta Oświęcim – dzielnica Zasolę oraz mieszkańców wsi Brzezinka, Harmęźe, Pławy, Rajsko, Babice, Broszkowice, jak również Brzeszcze – Bór, celem wybudowania obozów zagłady Auschwitz i Birkenau oraz stworzenia tzw. strefy ochronnej wokół tych obozów. Równocześnie hitlerowcy wyburzyli domy mieszkalne i zabudowania gospodarcze przeznaczając pozyskany materiał na budowę obiektów w obozie zagłady. Na tych działaniach najbardziej skorzystały niemieckie przedsiębiorstwa budujące obiekty w obozie zagłady Auschwitz -Birkenau.

2. W dniu 5 listopada 1996r. poszkodowani w ilości około 550 osób założyli Stowarzyszenie, którego celem było uzyskanie od rządu Niemiec odszkodowania za utracone mienie w związku z budową KL Auschwitz i KL Birkenau.

3. Bundestag w dniu 6 lipca 2000r. utworzył fundację „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość”, a tym samym zaistniały warunki do uzyskania przez osoby wysiedlone i pozbawione majątku odszkodowania od Rządu Niemiec.

4. Nowela ustawy z dnia 4.08.2001 r. uchwalona przez Bundestag w sprawie utworzenia Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość” określiła termin zawity do składania stosownych wniosków o wypłatę odszkodowań na dzień 31.12.2001 r.

5. Bardzo krótki okres czasu – cztery miesiące – wyznaczony na złożenie dokumentów potwierdzających zasadność i wysokość roszczeń przez poszkodowanych, spowodował że tylko około 350 członków Stowarzyszenia zdążyło wysłać swoje wnioski do Międzynarodowej Organizacji do spraw Migracji ( I . O . M . ) w Genewie.

6. Międzynarodowa Organizacja do spraw Migracji ( I.O.M. ) z siedzibą w Genewie pozytywnie rozpatrzyła około 280 wniosków. Wielkość odszkodowania dla poszczególnych wnioskodawców kształtowała się w granicach 4 000 do 20 000 euro. Wnioski, które wpłynęły do IOM po dniu 31.12.2001 r. załatwiane były negatywnie.

7. Ponad 270 rodzin poszkodowanych z tytułu budowy obozów zagłady Auschwitz oraz Birkenau, nie miało możliwości złożyć w wyznaczonym terminie stosownych dokumentów lub nie wiedziało o przedmiotowej inicjatywie. Rodziny te założyły w 2007r. kolejne Stowarzyszenie pod nazwą „ Stowarzyszenie osób poszkodowanych przez III Rzeszę na rzecz budowy obozu KL Auschwitz – Birkenau” z siedzibą w Brzezince, które zarejestrowano w sądzie Rejonowym dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie w dniu 30.07.2007r. , numer KRS 0000285560.

8. Zarząd Stowarzyszenia zebrał stosowne wnioski od 270 osób, które opiewają na kwotę odszkodowań około 10-12 milionów złotych. Wielkość odszkodowania została ustalona na podstawie kwestionariuszy szkód zarejestrowanych w 1945r. w ramach prowadzonej w tamtym okresie akcji ich wyceny ( ceny w złotówkach z 1939r.). Kwestionariusze te znajdują się w zasobach Państwowego Archiwum w Katowicach, Oddział w Oświęcimiu. Dodatkowo informujemy, że w sprawie odszkodowań dla osób, które poniosły straty w związku z budową przez III Rzeszę obozów zagłady Auschwitz na terenie miasta Oświęcim oraz Birkenau na terenie wsi Brzezinka, władze Stowarzyszenia oraz lokalni posłowie występowali do władz polskich ze stosownymi pismami.

Władze polskie wielokrotnie odpowiadały Stowarzyszeniu, że są przekonane o historycznym i moralnym uzasadnieniu podejmowanych przez nie starań mających na celu uzyskanie zadośćuczynienia od RFN, która jako sukcesor III Rzeszy winna poczuwać się do obowiązku wypłaty odszkodowań.

Mając na celu potrzebę realizacji słusznych wniosków zgłoszonych przez osoby poszkodowane przez III Rzeszę, w związku z budową obozów zagłady na terenie miasta Oświęcim oraz obozu zagłady Birkenau na terenie wsi Brzezinka, uprzejmie prosimy Panią Kanclerz o wsparcie naszych starań względem RFN odnośnie wypłaty odszkodowań.

Z wyrazami szacunku

Z-ca Prezesa Stowarzyszenia     Prezes Stowarzyszenia

(-) Józef Kozioł                                 (-) Marek Konior

Odpowiedź na nasze pismo Pani Kancelrz Angeli Merkel z dn. 21.08.2011 r.

Bundesministerium 21.08.2011 r.

der Finanzen
Herm Marek Konior
Herrn Jozef Kozioł
ul. Czernichowska 4
32-600 Oswiecim-Brzezinka

Ihre Eingabe vom 19. Mai 2011 an das Bundeskanzleramt wurde mir leider erst vor wenigen Tagen zur Beantwortung zugeleitet. Die dadurch entstandene Verzögerung bitte ich zu entschuldigen. In Ihrem Schreiben beklagen Sie, dass viele Mitglieder Ihres Vereins keine Leistungen aus Mitteln der Stiftung „Erinnerung, Verantwortung und Zukunft“ erhalten haben. Insbesondere kritisieren Sie, dass die zuständige Partnerorganisation „International Organization for Migration“ in Genf Anträge, die nach dem 31. Dezember 2001 dort eingegangen sind, negativ beschieden hat.

Im Jahr 2000 gründeten die Bundesregierung und die deutsche Wirtschaft die Stiftung „Erinnerung, Verantwortung und Zukunft“. Die Stiftung wurde auf der Grundlage inter nationaler Verhandlungen durch einen Gesetzesbeschluss des Deutschen Bundestages errichtet. In diesem Zusammenhang hat sich der Deutsche Bundestag erneut zur politischen und moralischen Verantwortung für die Opfer des Nationalsozialismus bekannt. Die Stiftung war als abschließende Regelung für die Gewährung von Leistungen zugunsten ehemaliger KZ-Häftlinge, Zwangsarbeiter oder sonstiger in der Person oder dem Vermögen geschädigter

NS-Opfer gedacht. Anträge auf Leistungen der Stiftungsinitiative konnten bis spätestens 31. Dezember 2001 eingereicht werden. Anträge, die nach diesem Datum bei der Stiftung oder einer der Partnerorganisationen eingegangen sind, konnten grundsätzlich nicht mehr berücksichtigt werden. Die Errichtung der Stiftung wurde im In- und Ausland umfangreich bekannt gegeben. Bundesregierung, Bundesstiftung und deren Partnerorganisationen haben nach Kräften auf die Regelungen des Stiftungsgesetzes und seine Antragsfristen hingewiesen. Dies ist erfolgt durch Pressekonferenzen aller diplomatischen Vertretungen Deutschlands sowie durch Zeitungsinserate der Bundesstiftung und deren Partnerorganisationen.

Im Juni 2007 hat die Stiftung „Erinnerung, Verantwortung und Zukunft“ die Auszahlungen abgeschlossen. Das Auszahlungsprogramm ist beendet. An über 1,66 Millionen Leistungsbe rechtigte in fast 100 Ländern wurden über 4,37 Milliarden Euro ausgezahlt. Zusätzliche Mittel stehen nicht zur Verfügung.

Die Bundesrepublik Deutschland hat sich nach dem Zweiten Weltkrieg klar zu ihrer Verantwortung für die Opfer der nationalsozialistischen Gewaltherrschaft bekannt. Sie hat ein umfangreiches System von Wiedergutmachungsleistungen geschaffen. Ich weise daraufhin, dass es sich bei den im Rahmen des Stiftungsgesetzes erbrachten Leistungen um freiwillige Leistungen handelt. Daher besteht kein Rechtsanspruch eines Antragstellers auf Erbringung einer Leistung, weder gegenüber der Bundesstiftung oder einer der Partnerorganisationen noch gegenüber der Bundesregierung.

Schäden, die durch eine Krieg führende Macht verursacht wurden, werden im Rahmen von Reparationsvereinbarungen zwischen den beteiligten Staaten geregelt. Deshalb obliegt es dem Staat, der Reparationen empfangen hat, die individuellen Schäden auf seinem Territorium auszugleichen und seine durch den Krieg geschädigten Bürger in angemessener Weise zu ent schädigen. Ansprüche geschädigter Militär- oder Zivilpersonen unmittelbar gegen den schädigenden Staat sind nach dem Völkerrecht ausgeschlossen.

Polen hat infolge des Zweiten Weltkrieges in erheblichem Umfang deutsches Vermögen ver einnahmt. Danach hat Polen durch eine Regierungserklärung vom 23. August 1953 gegenüber ganz Deutschland ausdrücklich auf weitere Reparationen verzichtet. Dieser Verzicht, der auch für die Staatsangehörigen des verzichtenden Staates gilt, wurde bei den Verhandlungen über das Warschauer Abkommen im Jahre 1970 bestätigt.

Ungeachtet der polnischen Reparationsentnahmen hat Deutschland zum Ausgleich von Kriegs- und Verfolgungsschäden beträchtliche Mittel bereitgestellt: – Mehr als 1350 polnische Opfer medizinischer Versuche haben ab 1960 über das inter nationale Rote Kreuz Entschädigungen in Höhe von rd. 40 Mio. DM erhalten.Seite 3 – Im Rahmen eines Globalabkommens wurde 1970 für bis dahin noch nicht entschädigte Opfer medizinischer Versuche 100 Mio. DM an den polnischen Staat bezahlt. Die Ver wendung der Mittel erfolgte in polnischer Verantwortung. – 1975 wurde mit Polen ein Sozialversicherungsabkommen geschlossen. Der deutsche Bei trag belief sich seinerzeit auf 1,3 Mrd. DM. Dadurch wurde die Volksrepublik Polen in die Lage versetzt, die sozialversicherungsrechtlichen Ansprüche auch von ehemaligen KZ- Häftlingen und Zwangsarbeiten! nach innerstaatlichem polnischem Recht zu verbessern. 1992 wurde mit deutschen Mitteln die Warschauer Stiftung „Deutsch-Polnische- Aussöhnung geschaffen. Die polnische Stiftungsverwaltung hat die von Deutschland bereitgestellten Mittel in Höhe von 500 Mio. DM an 1.000.000 Berechtigte verteilt. – Zuletzt gründeten die Bundesregierung und die deutsche Wirtschaft im Jahr 2000 die Stiftung „Erinnerung, Verantwortung und Zukunft“.

Darüber hinaus sehen die deutschen Gesetze und Regelungen für den von Ihnen geschilderten Sachverhalt keine Leistungen vor.

Mit freundlichen

Grüßen Im Auftrag

Bachem Beglaubigt

Szanowny Panie Konior, Szanowny Panie Kozioł,

Państwa list z 19 maja 2011 do Kanclerza Niemiec otrzymałem dopiero przed kilkoma dniami. Stąd też powstało opóźnienie, za które chciałbym przeprosić. W liście skarżycie się Państwo, że wielu członków Państwa Stowarzyszenia nie otrzymało żadnych świadczeń ze środków Fundacji „ Pamięć, Odpowiedzialność, Przyszłość”. Szczególnie krytykują Państwo fakt, że kompetentna organizacja partnerska” International Organization for Migration” w Genewie odpowiedziała negatywnie na wnioski, które wpłynęły po 31 grudnia 2001.

W roku 2000 Rząd Niemiecki oraz niemiecka gospodarka założyli fundację „ Pamięć, Odpowiedzialność, Przyszłość”. Fundacja ta została założona na skutek międzynarodowych negocjacji przez zapis w ustawie Bundestagu. W ten sposób Bundestag przyznał się na nowo do politycznej i moralnej odpowiedzialności za ofiary nazizmu. Fundacja była pomyślana jako ostateczne uregulowanie odszkodowań na korzyść byłych KL-więźniów, robotników przymusowych i pozostałych poszkodowanych utratą osób i majątku. Wnioski o odszkodowanie z inicjatywy fundacji mogły wpływać najpóźniej do 31 grudnia 2001. Wnioski, które wpłynęły po tej dacie, nie mogły zostać uwzględnione. Założenie fundacji zostało podane do wiadomości w kraju i za granicą. Rząd, fundacja oraz jej partnerskie organizacje zwracały uwagę na terminy składania wniosków. Odbyło się to poprzez konferencje prasową wszystkich dyplomatycznych reprezentantów Niemiec , jak również przez ogłoszenia w gazetach .

W czerwcu 2007 fundacja „Pamięć, Odpowiedzialność, Przyszłość” zamknęła wypłaty. Program wypłat jest już zakończony. Ponad 4,37 miliardów euro zostało wypłacone ponad 1,66 milionów uprawnionym do odszkodowania osobom w prawie 100 krajach. Nie ma niestety dodatkowych środków. Niemcy po II wojnie światowej przyznały się do ich odpowiedzialności za ofiary nazizmu. Stworzyli oni szeroki system świadczeń. Chciałbym zwrócić uwagę, że chodzi tutaj o dobrowolne świadczenia. Stąd też wnioskodawca nie ma prawa do roszczeń ani wobec fundacji czy też jej organizacji partnerskich, ani też rządu. Szkody, które wyrządziła prowadząca wojnę potęga, są regulowane w ramach rozmów między biorącymi udział państwami. Dlatego obowiązkiem państwa, które otrzymało reparacje jest wyrównać indywidualne szkody na swoim terytorium i wypłacić odszkodowania poszkodowanym przez wojnę obywatelom. Roszczenia poszkodowanych osób wojskowych i cywilnych w stosunku do winnego państwa są wykluczone według prawa międzynarodowego.

Polska zainkasowała w II Wojnie znaczny niemiecki majątek. Stąd też Polska zrezygnowała z dalszych odszkodowań w deklaracji rządu z 23.08.1953. Ta rezygnacja została potwierdzona w Układzie Warszawskim w roku 1970.

Nie patrząc na te postanowienia Niemcy przekazały znaczące środki: – ponad 1350 polskich ofiar prób medycznych otrzymały od 1960 przez Czerwony Krzyż odszkodowania w wysokości 40 milionów marek. – 1970 wypłacono polskiemu państwu 100 milionów marek dla ofiar prób medycznych. Odpowiedzialność za te środki była po stronie polskiej. – 1975 został zawarty z Polską układ . Wkład niemiecki wynosił wtedy 1,3 miliardy. W ten sposób dano Polsce możliwość poprawienia możliwości prawnych roszczeń od byłych KZ więźniów i robotników przymusowych w wewnętrznym prawie polskim. – 1992 została stworzona ze środków niemieckich Warszawska Fundacja ’’Niemiecko-Polskie Pojednanie”. Polska administracja tej fundacji przydzieliła ze środków otrzymanych od Niemiec- 500 milionów marek dla 1000000 uprawnionych.- Wreszcie została założona fundacja ’’Pamięć, Odpowiedzialność, Przyszłość” w 2000 roku.

Stąd też niemieckie prawo nie przewidziało żadnych świadczeń w Państwa wypadku